مقدمه:
یکی از مشكلات  اساسی که جامعه امروزی با آن مواجهه است مسئله اعتياد می باشد. بطوریکه امروزه اعتیاد بعنوان یکی از مشکلات جدی در سلامت جسمی، رواني و اجتماعي است . این  روند ضربات قابل توجهي بر بنيادهاي اخلاقي، اقتصادي ، و اجتماعي يك جامعه  وارده می نماید  و باعث می شود که از درون به فساد و انحطاط  كشیده شود .  بعبارت دیگر هیچ جامعه ای از این معضل  بطور کامل  مصون  نیست ( کجباف، 1390). مهم ترين عوارض رواني اعتياد عبارتند از : افسردگي، اضطراب، فراموشي، روان پريشي و اختلالات مغزي، ليكن ازمشكلات اجتماعي ناشي از اعتياد مي توان از جرائمي مثل سرقت، فحشا و خشونت، افزايش مشاغل كاذب و كاهش كارآيي و تعداد بسيار زيادي خانواد ه هاي آشفته يا از هم گسيخته نام برد.(سازمان بهداشت جهانی ،2004) . این مشکلات با توجه به تعداد معتادان نیازمند توجه جدی می باشد.آمار اعتیاد در طی سال های  اخیر طبق مطالعات انجام شده در نوسان بوده است به گونه ای که در سال1390،این بر آورد در جمعیت 15 تا64 سال(طبق سرشماری سال1358 که معادل50 ملیون نفر بود)تعداد معتادان یک میلیون و سیصد و بیست و پنج هزار نفر اعلام شد.(صرامی وقربانی،1392).برخی  از گزارش های ارائه شده در کشور ما شمار مصرف کنندگان مواد را  نزدیک به 8/1 تا 3/3 میلیون نفر اعلام کرده اند.(پژوهشگاه جهاد دانشگاهی1389). عوامل متعددی با اعتیاد در ارتباط  می باشد  مثل عوامل ژنتیکی، نوروبیولوژیکی، اجتماعی (مانند خانواده و محیط زندگی)،عوامل روانی و شخصیتی که  می توان  از آنها نام برد.(کیانی پور،1390).  در این بین به اعتقاد هانسن عوامل شخصیتی یکی از مهم ترین عوامل می باشد.(هانسن ،2001 ، نقل ازدوستیان و اعظمی1391). یکی از عوامل  مهم شخصیتی ابراز وجود می باشد. ابراز وجود عبارت است از توانایی فرد برای دفاع از خود و توانایی "نه گفتن"به تقاضاهایی که فرد نمی خواهد انجام بدهد.(زرگر و نجاریان1387).    
تحقیات انجام شده نشان داده اند که  این متغیر رابطه نزدیکی با گرایش به مواد دارد، بطوریکه این مطالعات نشان داده اند  که بین کمبود این مهارت و بروز اعتیاد رابطه معکوس وجود دارد. (فرانکن 1384 ؛ حاج حسنی،1390؛ دلاور و رشید،1383؛ ملک پور و قربانی، 1383).