مروري بر پيشينه پژوهش: مطالعات انجام شده در سایر کشورها: 1- بسیاری از نوشته های مربوط به کسب و کار به استراتژی های بازاریابی و استراتژی های رقابتی بیشتر از سایر موارد توجه کرده اند. ویند و رابرت سون با مطالعه بر روی استراتژی رقابت بیان کردند که در سطح کسب و کار ،هدف استراتژی های رقابتی بهبود موقعیت رقابتی و نحوه رقابت در بازار و در سطح محصول هدفشان ارایه تاکتیک هایی جهت دستیابی به اهداف کسب و کار و رقابت می باشد، بنابراین استراتژی های رقابت به دنبال ارتقای موقعیت رقابتی هستند. 2- اولین کسی که به طور خاص به مفهوم استراتژی رقابتی پرداخت ، کسی نبود جز مایکل پورتر. او در سال 1980 کتاب استراتژی رقابتی خود را به بازار عرضه کرد. از دیدگاه پورتر، برای غلبه بر حریفان قدرتمند در بازار رقابت باید به سلاحی مجهز شد که احتمال شکست را به حداقل برساند. او اضافه می کند که استراتژی های رقابتی به سازمان این امکان را می دهد که از سه زاویه متفاوت از مزیت های رقابتی خود بهره گیرند. این زوایا عبارتند از : رهبری هزینه ها، متمایز ساختن محصولات یا خدمات، تمرکز بر محصول یا خدمت خاص. وی پیشنهاد می کند که استراتژی رقابتی یک استراتژی کسب و کار است که نیروهای اصلی و اساسی را تعیین می کند که بر موقعیت رقابتی اثر گذار هستند. 3- اکر(2001) اشاره می کند که استراتژی های کسب و کار که گاهی اوقات استراتژی های رقابت نامیده می شوند، می تواند با شش بعد تعریف شوند که شامل: بازارها و محصولاتی که در آن یک کسب و کار می خواهد رقابت کند، سطح سرمایه گذاری، استراتژی های حوزه وظیفه ای که برای رقابت در آن بازار لازم است، دارایی های استراتژیک و مهارت های استراتژیک، تخصیص منابع به واحدهای تجاری و توسعه اثرات هم افزایی بین کسب و کارها می باشد. ویلن و هانگر (2004) جنبه های رقابتی استراتژی های کسب و کار را در تعریفشان اینگونه ارایه کردند: استراتژی کسب و کار که اغلب استراتژی رقابت نامیده می شوند بر بهبود موقعیت رقابتی محصولات و خدمات شرکت در درون صنعت یا یک بخش از بازار که شرکت در آن فعال است، تمرکر می کنند. 4- پرایس(1996) و رولند(2006) در مطالعات خود نشان دادند که فناوری و استراتژی رقابتی جدایی ناپذیر هستند و تصمیمات مربوط به تکنولوژی برای یک کسب و کار به عنوان یک منبع مهم برای کسب مزیت رقابتی به شمار می رود.