مبانی نظری وپیشینه تحقیق بهره وری اماکن ورزشی

مبانی نظری و پیشینه تحقیق بهره وری اماکن ورزشی
دارای 27 صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع :انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل:WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

بخش هایی از محتوای فایل پیشینه ومبانی نظری::


فصل دوم- مباني نظري و پيشينه‌ي تحقيق   
 مقدمه   
بهره وري   
آمار   
- آمار اماكن و تاسيسات ورزشي   
- زمان بهره برداري از اماكن و تاسيسات ورزشي   
- آمار منابع انساني   
پايه هاي علمي   
- تحقيقات انجام شده در داخل كشور   
- تحقيقات خارج از كشور   



مقدمه:
در اين فصل پيشينه تحقيق براساس موضوعات مرتبط و مورد نظر دسته بندي و بيان گرديده است. قبل از بيان تحقيقات انجام شده لازم است مختصري از تاريخچه اماكن و فضاهاي ورزشي گذشته در ايران مطرح شود و در ادامه مباني نظري در خصوص بهره وري ورزشي در رابطه با اماكن و تاسيسات ورزشي و منابع انساني بيان گرديده و در پايان به پژوهش هاي انجام شده در داخل و خارج كشور در اين پيرامون از زواياي مختلف پرداخته شود.
 
تاريخچه اماكن و فضاهاي ورزشي در ايران:
در ميان كشورهاي مشرق زمين بي گمان ايران تنها كشوري است كه در نظام تعليم و تربيت خود بيشترين اولويت را به ورزش و تربيت بدني اختصاص داده بود، در حالي كه چينيان در دوران پيشين به ورزش و تربيت بدني توجه چنداني نداشته‌اند و هندويان نيز پرورش تن و فعاليت هاي بدني را گاه حتي مذموم مي‌دانستند. ايرانيان به اهميت ورزش به عنوان وسيله اي براي تقويت توانايي و حفظ سلامتي در جهت داشتن ارتشي سلحشور و پيروزمند پي برده بودند. تقويت قواي جسماني و پرداختن به ورزش از زمان حكومت مادها شروع و در زمان هخامنشيان رونق گرفت. گزئنون مي گويد در هر شهر پارس محلي به نام الوئزا براي تحكيم فنون جنگي و ورزش برپا بود. اين ميادين از 4 قسمت تشكيل شده: يكي براي كودكان، ديگري براي نوجوانان، سومي براي مردان و چهارمي براي كساني كه ديگر نمي توانند اسلحه برگيرند. كودكان و مردان در طليعه صبح، پيرمردان در روزهاي معين وقتي كه مي‌توانستند ولي جوانان همه وقت در قسمت و محل خود ظاهر مي شدند. برجسته‌ترين قسمت تربيت خردسالان و نوجوانان در عصر هخامنشي بود. مفهوم تربيت بدني در نزد پارس‌ها به همان مفهوم در نزد يونانيان بود. انواع ورزشها نه تنها به منظور بهداشت و نيرومندي و رشد جسمي انجام مي‌شده بلكه متضمن تربيت خودداري، چالاكي، شكيبايي و تحمل سختي‌ها مانند تشنگي و گرسنگي و نيز هدف جويي و ايجاد روح قهرماني بوده است. هردوند نويسنده نامي يوناني در مورد تعليم و تربيت ايرانيان باستان مي گويد: ايرانيان به فرزندان خود 3 چيز مي‌آموزند: اسب سواري، تير اندازي و راستگويي. [10]