اسطوره شناسي

تحقيق اسطوره شناسي
 متشکل از 27 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
اسطوره شناسي
اسطوره شناسي : دانشي است كه به بررسي روابط ميان افسانه ها، و جايگاه آنها در دنياي امروز مي پردازد.
اسطوره نماد زندگي دوران پيش از دانش و صنعت و نشان مشخص روزگاران باستان است. تحول اساطير هر قوم، معرف تحول شكل زندگي، دگرگوني ساختارهاي اجتماعي و تحول انديشه و دانش است. در واقع، اسطوره نشانگر يك دگرگوني بنيادي در پويش بالاروندة ذهن بشري است. اساطير، رواياتي است كه از طبيعت و ذهن انسان بدوي ريشه مي گيرد. و برآمده از رابطة دوسويه اين دو است.
ريشة واژة اسطوره
اين واژه كه جمع شكسته عربي آن به گونه اساطير بيشتر بكار مي رود، از واژه هايي است كه در بيشتر زبانهاي هند و اروپايي مشتقاتي دارد. در سنسكريت Sutra به معني داستان است كه بيشتر در نوشته هاي بودايي بكار رفته است. در يوناني Historia به معني جستجو و آگاهي، در فرانسه (فرانسوي)   Histaire، در انگليسي به دو صورت Story به معني حكايت، داستان و قصة تاريخي، و History به معني تاريخ، گزارش و روايت بكار مي رود.
تعريف اسطوره
آن دسته از كسانيكه چه در گذشته و چه امروزه به پژوهش و شناخت اسطوره ها اشتغال دارند، تا كنون براي اسطوره تعريف مشخص، دقيق و پذيرفتني براي همگان نيافته اند، بلكه هر يك به ميل و اشتياق و وابستگي هاي اجتماعي خويش آنرا تعريف كرده اند. گهگاه در تعريف متخصصان از اسطوره اشكالاتي ديده مي شود، علت آن اين است كه آنها به اسطوره از سر اعتقاد و ايمان مينگرند. آنان دنبال اين انديشة اشتروس كه «براي درك انديشة وحشي بايد با او و مثل او زندگي كرد» نه تنها به ساختار، بلكه به عملكرد جادويي اسطوره در جامعه، و در واقع، به اعجاز آن در ايجاد همبستگي قومي و عقيده اي ايمان مي آورند و به همين دليل براي آنها اسطوره يا نهاد زنده بسيار مهمتر از نهادهاي كهن است. ميرچا الياده اسطوره را چنين تعريف مي كند:
اسطوره نقل كنندة سرگذشت قدسي و مينوي است، راوي واقعه ايست كه در زمان نخستين، زمان شگرف بدايت همه چيز رخ داده است، به بيان ديگر: اسطوره حكايت مي كند كه چگونه به بركت كارهاي نمايان و برجستة موجودات فراطبيعي، واقعيتي، چه كل واقعيت، يا تنها جزيي از آن پا به عرصة وجود نهاده است. بنابراين، اسطوره هميشه متضمن روايت يك خلقت است، اسطوره فقط از چيزي كه براستي روي داده و به تمامي پديدار گشته، سخن ميگويد. شخصيتهاي اسطوره موجواد فراطبيعي اند و تنها بدليل كارهايي كه در زمان سرآغاز همه چيز انجام داده اند، شهرت دارند. اساطير كار خلاق آنان را باز مينمايانند و قداست يا فراطبيعي بودن اعمالشان را
عيان ميسازند.
در مقابل هستند عده ديگري كه به اسطوره صرفاً از سر انكار مي نگرند. اين گروه اسطوره را يكي از الگوهاي تاريخي يا سازواره اي كهنه و از كارافتاده مي بينند كه پيشرفت بشر آنرا از رده خارج كرده است.ا