تحقيق اختلالات رفتاري

تحقيق اختلالات رفتاري 41صفحه ، در قالب word قابل ويرايش و اماده پرينت مي باشد
 متشکل از 41 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
اين سخنراني مبتني بر يافته هاي پژوهشي كه بر روي 210 نوجوان و جوان انجام گرفته، تنظيم شده است.

مفاهيم“جامعه آنوميك” و“هويت” هر دو مفهوم از مفاهيم مناقشه برانگيز علوم اجتماعي به خصوص روان شناسي است. در ابتدا لازم است خلاصه اي از سير تاريخي اين دو مفهوم بيان گردد.

آنومي چيست؟ آنوميا در يونان باستان به معناي فاقد قانون ( ناعادلانه)، بي اخلاقي( غيرقابل ارزشيابي با اخلاق) به كار برده شده است. در تعابير مختلفي كه از اين مفهوم شده نوعي اغتشاش و بي نظمي است كه بالاخره نمي توان پي برد كه بار مثبت دارد يا بار منفي. زيرا گرچه در بيشتر متون منفي به كار مي رود ولي جاهايي نشان دهنده يك جريان ساخت شكنانه است، مثل اينكه يك سنتي را مي شكند، يك بندي را پاره مي كند و يا قيدي را آزاد مي كند كه نهايتا برداشتي مثبت است. رد پاي آنومي را در متون ايراني نيز مي توانيم به خوبي پيدا كنيم، خصوصا در عرفان. در قرن شانزدهم و هفدهم در يونان و روم به معني بي اعتنايي به قانون ازلي و بي توجهي به قانون الهي تعبير شده است. ژان ماري گويو از آن به معناي مثبت استفاده مي‌كند و معتقد است از يك نظر يك “ضداجتماعي”، به آينده ايده آل توجه دارد. ولي دوركهايم جامعه شناس فرانسوي در نقد نظريه ژان گويو به آن معناي منفي مي دهد. در دو كتاب او تقسيم كار در جامعه (1893) و سپس كتاب خودكشي (1897) رد پاي اين واژه را مي بينيم، كه در برگيرنده حالت يا صفتي است كه در آن مجموعه اي از قواعد حاكم بر كاركردهاي اجتماعي مفقود شده است. به نظر دوركهايم علت اصلي وقوع حالت آنوميك، سرعت شتابان صنعتي شدن است. منافع متضاد طبقات و گروه هاي اجتماعي، زماني براي رسيدن به تعادل ندارد و هيچ كس جاي خودش نيست. دروكهايم اشاره مي كند كه شهري شدن باعث مي شود نيازهاي كاركردن افزايش پيدا كند، ولي شرايط تشفي اين نيازها وجود ندارد. او در مورد ازدياد خودكشي در چنين حالتي مي گويد، آنومي حالت و وضعيتي از محيط اجتماعي است كه بر اساس كاركرد اين محيط اجتماعي نرخ خودكشي افزايش پيدا مي كند. اين اوضاع و شرايط گوياي بهم ريختن قواعد تنظيم كننده جامعه است. اين مفاهيم اشاره دارد به اين كه جامعه داراي قواعد تنظيم كننده است، بعد از طي يك دوره بحراني به تعادل مي رسد و تعادل را باز توليد مي كند. وي از دو نوع آنومي اقتصادي و آنومي خانواده سخن مي گويد. وي مي گويد آنومي اقتصادي حاكي از فروپاشي چارچوب ارزشهاي پذيرفته شده اي است كه چشم داشت ها را به ثبات مي گراياند. يعني جامعه قواعدي دارد كه چشم داشت هاي آدمي را تنظيم مي كند. وي در مورد آنومي اقتصادي مي گويد: شرايطي است كه آرزوهاي بي پايان به هر قيمت تجويز مي گردد و براي آنها هيچ توجيه عقلاني ارزشي يا دلايلي مبتني بر توانمندي نمي توان ارائه كرد. شرايطي كه در نبود قاعده خود قاعده مند شده است و آدميان قربانيان شرايطي هستند كه در تب و تاب به كف آوردن آروزهاي بي پايان در رنج جانكاه و دائمي به سر مي برند. اما آنومي خانواده، مربوط است به روابط زناشويي و خانوادگي. زن و شوهر و خانواده در چارچوب تعريف شده قرار نمي گيرند و احساسات كنترل ناشده، رها مي گردند. چون اين چارچوب ديگر پاسخ احساسات و عواطف تشديد شده و آرزوهاي گسترش يافته را نمي دهد. لذا بايد پاره شود. بشكند و فرو بريزد. دوركهايم مي گويد طلاق علت قدرتمند اين نوع آنومي است.

مرتن جامعه شناس ديگر آنومي را ناشي از فروپاشي ساختار فرهنگي مي داند و معتقد است زماني اين نوع آنومي رخ مي دهد كه تمايز مادي بين ارزشها و اهداف فرهنگي به وجود بيايد. وي از چهار شيوة انطباق با شرايط آنوميك صحبت مي كند.
1. شيوه همسازي و همرنگي: كه ايراني ها در اين زمينه خيلي قوي هستند،