اخلاق همسرداري

تحقیق حاضر در صدد است تا با ارایه راهکارهای عملی و کاربردی به همسران به خصوص به زوج های جوان، گامی مثبت در جهت آموزش اخلاق همسرداری و رفع اختلافات زناشویی بردارد.

بنابراین سئوال اصلی این تحقیق عبارت است از این که: چگونه می توان محیط خانه را آرام و با نشاط نگه داشت و از اختلافات زنا شویی و طلاق در جامعه جلوگیری نمود؟

پاسخی که ما در صدد ارایه آن هستیم عبارت است از این که: با تعلیم و به کار گیری مهارت های زندگی  و اخلاق همسرداری می توان علاوه بر جلوگیری از اختلافات ، طلاق ها و نا هنجاری های اجتماعی، محیطی آرام ،لذت بخش و با نشاطی را برای خود و خانواده مهیا کرد و زمینه کسب موفقیت های مادی و معنوی را به وجود آورد، زیرا اگرانسان بخواهد مسلط برزمان  باشد مراحلی دارد  اولین مرحله، محبت به همسر است.

در این نوشتار سعی شده است راه کارهای عملی و کاربردی ، جهت با نشاط کردن و زیبا کردن زندگی مورد توجه قرار گیرد. بر این اساس ابتدا ضرورت توجه به اخلاق همسر داری تحت عنوان پیش درآمد  ، سپس راه کارهای کاربردی موفقیت در زندگی تحت عنا وین ، اگاهی و یاد گیری ، حفظ موقعیت و تلاش برای بقاء، از میان برداشتن موانع خلاقیت ، محبت به همسر، تسلط بر مهارتهای کلامی ، اهمیت دادن به چیزهایی که برای خانواده می تواند موفقیت آور باشد ، احترام گذاشتن به یکدیگر و در نهایت برنامه ریزی و سازماندهی جهت زندگی مطلوبتر ، تبیین ، و در خاتمه به نتیجه گیری پرداخته خواهد شد.

 پیش در آمد

مسئله زوجين و كانون خانوادگى و فلسفه خانوادگى و روح خانوادگى عبارت  است  از روح مافوق غريزه جنسى كه ميان دو نفر پيدا مى شود , يعنى شخصيت  يكديگر را دوست  دارند و تا سنين پيرى كه ديگر مسئله غريزه جنسى به كلى ضعيف  يا نابود مى شود علقه خانوادگى و محبت  ميانشان هست  و روز به روز هم شديدتر مى شود و حتى به گفته علماى جديد مثل ويل دورانت  در كتاب  (( لذات  فلسفه )) علقه زوجين به يكديگر در اثر معاشرت  و تماس زياد شدت  پيدا مى كند و آنقدر اثر مى گذارد كه كم كم قيافه هاى آنها شبيه هم مى شود , يعنى تدريجا روحهاى آنها آنقدر با هم انطباق پيدا مى كنند كه كم كم اجسام آنها نيز با هم انطباق پيدا مى كنند و قيافه ها به يكديگر شبيه مى شود . اين اولين مرحله اى است  كه انسان از لاك  خودفردى خارج مى شود . و به همين دليل ازدواج در اسلام جنبه اخلاقى دارد با اينكه يك  امر شهوانى است  , و اين تنها امرى است  كه با وجود اينكه پايه طبيعى و شهوانى دارد جنبه اخلاقى نيز دارد , يعنى مثلا هيچوقت  خوردن جنبه اخلاقى پيدا نمى كند , ولى ازدواج خودش جنبه اخلاقى دارد . و در ميان غرايز شهوانى انسان هر غريزه اى كه اشباع شود , اشباع  آن تأثيرى در معنويت  انسان ندارد جز غريزه جنسى . لذا ازدواج از نظر اسلام سنت  و مستحب  تعبير شده . علت  اساسى اينست  كه هر مقدار كه الفت زوجين به يكديگر بيشتر باشد , يك  قدم از خود فردى خارج شده اند . (( خود )) كمى كه بزرگتر شد , رقيقتر مى شود , مثل مايع غليظ كه وقتى آب  داخلش كنند رقيق مى شود و توسعه مى يابد . تجربه نشان داده است  كه افرادى كه در تمام عمر به خاطر هدفهاى معنوى , مجرد زندگى كرده و نخواسته اند زن و بچه داشته باشند كه مانع رسيدن آنها به معنويات  شود ، در همه آنها يك  نوع نقص و لو به صورت  يك  خامى وجود داشته است  . گويى انسان يك  نوع كمال روحى دارد كه آن كمال روحى جز در مدرسه خانواده در هيچ مدرسه اى كسب  نمى شود (1)  

امام صادق ( ع )  می فرماید: «5 خصلت است هر کدام نباشد زندگی انسان ناقص است  عقلش زائل وقلبش مشغول است  .

1 ) سلامتی بدن          

2 ) امنیت خاطر 

3 )وسعت رزق ( كه وابسته به اینهاست )

4 ) مونس موافق ، (همسر، فرزند وروش نیک مونس موافق هستند) این یکی اصل همه آنهاست    

5 ) وجودهمه این صفات همراه با برنامه نیک است .» 

حضرت می فرماید : « اگر میخواهی مونس موافق داشته باشي ( هدف اصلی از انتخاب همسر بحث آرامش است . درسوره نور ونحل )  اول همسرت را راضی نگهدار ،  بعد عمره ونماز مستحبی.»