از بزرگترين امتيازات شيعه بر ساير مذاهب اين است كه پايه و زير بناي اصلي آن محبت است. از زمان شخص نبي اكرم كه اين مذهب پايه گذاري شده است زمزمه محبت و دوستي بوده است. آنجا ‌كه در سخن رسول اكرم مي شنويم ، گروهي را در گرد علي مي بينيم كه شيفته او و گرم او و مجذوب او مي باشند. از اين رو تشيع مذهب عشق و شيفتگي است. تولاي آن حضرت مكتب عشق و محبت است . عنصر محبت در تشيع دخالت نام دارد. تاريخ تشيع با نام يك سلسله از شيفتگان و شيدايان و جانبازان سر از پا شناخته توام است.

علي همان كسي است كه در عين اينكه بر افرادي حد الهي جاري مي ساخت و آنها را تازيانه مي زد و احياناً طبق مقررات شرعي دست يكي از آنها را مي بريد، باز هم از او رو بر نمي تافتند و از محبتشان چيزي كاسته نمي شد .

اگر با اين شمشيرم  بيني مؤمن را بزنم كه با من دشمن شود هرگز دشمني نخواهد كرد و اگر همه دنيا را بر سر منافق بريزم كه مرا دوست بدارد هرگز مرا دوست نخواهد داشت زيرا كه اين گذشته و بر زبان پيغمبر امّي جاري گشته كه گفت : يا علي مومن تو را دشمن ندارد و منافق تو را دوست نمي دارد.

علي مقياس و ميزاني است براي سنجش فطرتها و سرشتها . آن كه فطرتي سالم و سرشتي پاك دارد از وي نمي رنجد ولو اينكه شمشيرش بر او فرود آيد و آن فطرتي آلوده دارد به او علاقه مند نگردد ولو اينكه احسانش كند چون علي جز تجسم حقيقت چيزي نيست . 

مردي است از دوستان اميرالمومنين ، بافضيلت و با ايمان . متاسفانه از وي لغزشي انجام گرفت و بايست حد بر وي جاري گردد اميرالمومنين پنجة راستش را بريد . آن را به دست چپ گرفت . قطرات خون مي چكيد و او مي رفت. ابن الكواء ، خارجي آشوبگر ، خواست از اين جريان به نفع حزب خود و عليه علي استفاده كند با قيافه اي ترحم آميز جلو رفت و گفت :  دستت را كي بريد؟ گفت پنجه ام را بريد سيد جانشينان پيامبران ، پيشواي سفيد رويان قيامت ، ذي حق ترين مردم نسبت به مومنان علي بن ابيطالب ، امام  هدايت .. پيشتاز بهشتهاي نعمت ، مبارز شجاعان انتقام گيرنده از جهالت پيشگان ، بخشنده زكات …. رهبر راه رشد و كمال گوينده گفتار راستين و صواب شجاع مكي و بزرگوار با وفا.

ابن الكواء گفت : واي بر تو ‌ دست  را مي برد و اينچنين ثنايش را مي گويي ؟ گفت : چرا ثنايش نگويم و حال اينكه دوستي اش با گوشت و خونم در آميخته است ؟ به خدا سوگند كه نبريد دستم را جز به حقي كه خداوند قرار داده است .