خاتميت پيامبر اعظم (ص) در قرآن

تحقيق خاتميت پيامبر اعظم (ص) در قرآن
 متشکل از 8 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
يكي از سؤالات مهم در بحث نبوت پيامبر اعظم(ص) خاتميت آن حضرت است كه چرا ارسال رسل و انزال كتب با خاتميت پيامبر (ص) و كتاب قرآن پايان مي يابد . آيا اين بدان معنا است كه انسان از آموزه هاي وحياني بي نيازگرديده يا اينكه دلايل عقلي و نقلي ديگري دارد كه نوشتار حاضر در مقام پاسخ به اين سؤال اساسي است . اميد است مورد استفاده خوانندگان محترم قرار گيرد .
از گذشته تا كنون معمول بوده كه براي جلو گيري از دسترسي ديگران به يك مكان يا محتواي يك  نامه ، در آن مكان با پاكت ، نامه را با ماده چسبنده اي مي بستند و روي آن مهري مي زدند كه امروزه از آن تعبير به « لاكومهر » مي شود و براي گشودن آن ، حتماً بايد مهر آن شيء چسبنده شكسته شود ، مهري را كه براين گونه اشياء مي زنند « خاتم » مي گويند و از آنجا كه در گذشته گاهي  از گلهاي سفت و چسبنده براي اينكار استفاده مي كردند در بعضي از كتب معروف لغت درمعناي خاتم مي خوانيم  « ما يوضع علي الطينه » چيزي كه بر گل مي زنند .
خاتم از ريشه « ختم » به معني  « پايان » گرفته شده و از آنجا كه مهر زدن در خاتمه و پايان قرار مي گيرد ، نام « خاتم » براين ابزار نهاده شده است و به اين علت به انگشتر ، خاتم مي گويند كه نقش مفر را معمولاً روي انگشتر مي كندند و به وسيله انگشتر نامه ها را مهر مي زدند ، لذا از جمله مسائلي كه در حالات پيامبر (ص) و ائمه هدي (ع) و شخصيت هاي ديگرمطرح مي شود  نقش خاتم آنهاست .
نقل شده است هنگامي كه پيامبر گرامي اسلام تصميم گرفت دعوت خود را گسترش دهد و به پادشاهان و سلاطين روي زمين نامه بنويسد ، دستور داد انگشتري براي آن حضرت ساختند كه روي آن « محمد رسول الله » حك شده بود و نامه هاي خود را با آن مهر مي كرد .با اين  بيان به خوبي روشن مي شود كه خاتم گر چه امروز به انگشترتزئيني نيز اطلاق مي شود