يكي از دانشمندان مذهبي مي گفت تاجري را ديدم كه دوست و دشمن او را تعريف و ستايش مي كردند. از اين كار تعجب كردم سبب آن را پرسيدم گفتند: ستايش كه از او مي كنند بخاطر اخلاق پاك و خوب اوست. گفتم: يكي از سرگذشتهاي خوب او را براي من تعريف كنيد. گفتم: اين مرد در اول جواني اش ازدواج كرد و بعد به مشهد مقدس مشرف شد. از آنجا براي همسر جوان خود انگشتر فيروزه اي به مبلغ سه هزار تومان خريداري نمود. همينكه به تهران رسيد نزديك اذان بود براي اداي نماز به مسجد رفت و به عنوان اعتياد انگشتر فيروزه اي را از دست بيرون آورد و جلوي خود گذاشت و در حال نماز همراهش نباشد. در كنار او مرد ديگري مشغول نماز بود و در حال نماز چشم خود را به انگشتر دوخته بود تا اينكه آهسته دست خود را روي انگشتر گذاشت و آن را برداشته و در جيب خود نهاد. وقتي هم نمازش تمام شد حركت كرد برود اما تاجر مشت او را گرفت و گفت از صورت تو پيداست كه دزد نيستي بلكه تنگدستي به تو فشار آورده من هم چون مي دانستم وقتي كه مي خواستي اين انگشتر را بفروشي از تو شاهد مي خواهند كه آيا از خودت هست يا نه؟ و شاهدي هم نداري و نيز قيمت آنرا نمي داني آنوقت تو را متهم به دزدي مي كنند و مال و آبرويت مي رود از اين جهت خواستم قيمت آن را به تو بگويم و اگر هم از تو شاهد خواستند من حاضرم شهادت بدهم وقتي سخنان تاجر به اينجا رسيد صورت مرد از خجالت خيس عرق شد و گفت آري اين اولين مرتبه اي است كه دستم را به دزدي آلوده شده است و علت آن اين است كه من كاسب بودم و شكست خوردم و به خاطر خجالت در برابر عيال و فرزندان ناچار دست به دزدي زدم.