بیان مسئله:
نوجوانی دوره ای مهم از زندگی فرد به شمار می آید، زیرا بسیاری از باورها و عادت های بهداشتی در این سال ها شکل می گیرند. ما به خوبی آگاهیم که تلاش برای ارتقای سلامت، باید بسیار زود و پیش از به وجود آمدن باورها و عادت های غیربهداشتی انجام گیرد(1). تغییر و تحول آدمی در این دوره مهم، در جنبه های جسمی و روان شناختی پر اهمیت تلقی می شود(2). در این مقطع بلوغ روحی، جسمی و اجتماعی اتفاق می افتد. پرداختن به سلامت نوجوانان نه فقط برای خود آنها بلکه برای خانواده، جامعه و نسل آینده نیز مفید خواهد بود(3). كشور ما، كشوري جوان است و بيش از نيمي از جمعيت آن را افراد زير 18 سال تشكيل مي دهند و در اين ميان جمعيت نوجوانان 19-15 ساله کل کشور 6607043 و استان گیلان 202829 نفر مي باشند كه سرمايه هاي بالقوه و متصديان آينده جامعه اند(4-6). بدیهی است که آینده هر کشور به سلامت کودکان و نوجوانان متکی است. این در حالی است که حدود یک پنجم از کودکان و نوجوانان دنیا از اختلالات خفیف تا شدید روانی رنج می برند(7). امروزه ارزيابي سلامت رواني دانش آموزان يکی از محورهاي مهم ارتقاء سلامت روان جامعه است. بنا به دلايل بسياري ، سازماندهي خدمات بهداشت رواني در مدارس، راهبرد اساسي براي ارتقاي سلامت روان دانش آموزان و در نهايت كل جامعه است. از آنجايي كه نوجواني يكي از بحراني ترين دوره هاي زندگي است و دانش آموزان با تنش زا هاي دوره نوجواني مواجه هستند، احتمال مي رود كه مستعد مشكلات عاطفي باشند(8).
احساس تنهایی، تجربه ای شایع در نوجوانان است اما وقتی این احساس به طور مکرر اتفاق افتد، اثرات مخربی بر سلامت جسمی، روانی و عاطفی آنان می گذارد. احساس تنهایی، فاصله و شکاف بین آرمان های فرد (آن چه می خواهد) و دستاوردهای او (آن چه به دست آورده است) در روابط و صمیمیت های بین فردی است؛ هرچه این فاصله بیشتر باشد، این احساس بیشتر است. نوجوانانی که احساس تنهایی شدیدتری می کنند، افسرده تر بوده و مشکلات عاطفی بیشتر و رضایت از زندگی پایین تری دارند. احساس تنهایی موجب افزایش تنیدگی و اضطراب، رفتارهای پرخطر مانند کشیدن سیگار و سوء مصرف مواد، گریز از مدرسه، افسردگی، کمرویی و کاهش اعتماد به نفس شده و خطر خودکشی در نوجوانان را افزایش می دهد(9). ممكن است احساس تنهايي در نتيجه ي اعتياد به اينترنت رخ دهد، يعني كساني كه به اينترنت معتاد مي شوند، پيامدهايي منفي حاصل از آن مانند احساس تنهايي و انزوا را تجربه كنند و ممکن است چرخه ايي معيوب و رابطه ايي دو سويه در كار باشد، يعني افراد تنها، براي كاهش تنهايي خود به اينترنت رو بياورند و در نتيجه به تنهايي آن ها افزوده شود. هر چند يكي از كاربردهاي مهم اينترنت، كاربرد اجتماعي آن است؛ اما به دليل آن كه روابط اينترنتي نسبت به روابط رو در رو از غناي كمتري برخوردارند، درنهايت بهره گيري افراطی از اينترنت افراد را تنهاتر مي كند. اعتقاد فرد به اينكه اينترنت تنها دوست مخصوص و صميمي اوست؛ موجب افزايش علاقه به دوستان مجازي و كاهش گرايش وي به دوستان واقعي و در نتیجه افسردگي و انزواي اجتماعي ميشود(10). تیتسیکا  و همکاران عنوان کردند که اعتیاد به اینترنت در میان نوجوانان با روابط خانوادگی مشکل دار، عملکرد تحصیلی ضعیف، انجام رفتارهای پرخطر، مشکلات عاطفی و برخی شرایط روانی مانند افسردگی مرتبط است(11).وانگ  و همکاران اعلام کردند که استفاده آسیب زا از اینترنت در میان دانش آموزان دبیرستانی شایع است و تنش های تحصیلی، داشتن دوستان مجازی، مشاجرات خانوادگی و روابط ضعیف با معلمان و دانش آموزان از عوامل خطر برای استفاده آسیب زا از اینترنت هستند(12).