پیشینه تحقیقات داخلی وخارجی سبک دلبستگی، عزت نفس، رضایت زناشویی

پیشینه تحقیق مطالعات خارجی بانس (2004)، سبک های دلبستگی و رابطه زناشویی را در زوجین مورد مطالعه قرار دادند. نتایج آنها نشان داد که دلبستگی ایمن با افزایش رضایتمندی زناشویی و دلبستگی ناایمن با کاهش رضایتمندی زناشویی ارتباط دارد. یافته های کاچادورین و همکاران (2004)، روشن کرد که تمایل به گذشت در روابط، با دلبستگی ایمن و رضایتمندی بین متأهلین مرتبط است. الیوزو کاستا،(2000)، بدین نتایج دست یافتند که دلبستگی ایمن با افزایش رضایتمندی زناشویی و دلبستگی ناایمن با کاهش رضایتمندی زناشویی ارتباط دارد. نستا و گیبل (2005)، رابطه سبک های دلبستگی و رضایت زناشویی را مورد مطالعه قرار دادند. نتایج آنها نشان داد که آزمودنی های با سبک دلبستگی اجتنابی بعد از بروز خطا از طرف همسرشان، عکس العمل منفی بیشتری در مقایسه با گروه های دیگر نشان می دهند. نجم (2005)، نیز با هدف بررسی رابطه سبک دلبستگی، هوش هیجانی و رضایت زناشویی، تحقیقی بین مردان و زنان پاکستانی انجام داد. و نتیجه گرفت که افراد باهوش هیجانی بالا، به طور معنادار، رضایت زناشویی بیشتری را گزارش دادند. پینز (2005)، نقش دلبستگی های متقابل بزرگسالان را در روابط زوجین مورد بررسی قرار دادند. نتایج آنها نشان داد که مشخصه های پیوند عاطفی بین زوجین با مشخصه های پیوند عاطفی کودک، مادر قابل مقایسه است و سبک های شناخته شده دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا، افکار، احساسات و رفتار زوجین را در روابط زناشویی تحت تأثیر قرار می دهد. کریستینا ام و همکاران (2006)، دلبستگی عاشقانه، رضایت زناشویی و رضایت والدینی را مورد بررسی قرار دادند. در این تحقیق، رابطه ی بین سبک‌های دلبستگی و روابط بین زوجین بعد از تبدیل شدن به پدر مادری در 251 نفر (128 مادر و 123 پدر)، بررسی شد. سبک های دلبستگی به کمک مقیاس روابط نزدیک و روابط زوجین به وسیله‌ی مقیاس سازگاری زوجین برای هر عضو بررسی شدند. ارزیابی نتایج نشان می‌دهند که پدران و مادرانی که دفعه‌ی اول والدین شدند امتیازات بیشتری داشتند و در روابط همسری خود کمتر خوشحال بودند. سبک های دلبستگی به طور قابل ملاحظه‌ای عدم رضایت در روابط زوجین را برای والدین دفعه‌ي دوم نشان دادند. پاتریک و همکاران (2007)، نیز در مطالعه‌ای دیگر به بررسی رابطه میان صمیمیت، تمایز از خود، متغیرهای شخصیتی با رضایت زناشویی پرداختند. نتایج حاکی از آن بود که روابط مثبت معنی دار میان صمیمیت و رضایت زناشویی وجود دارد. اما رابطه‌ای میان تمایز از خود و رضایت زناشویی یافت نشد.