پیشینه تحقیق محسنی (1378 ) در پژوهشی تحت عنوان«بررسی آگاهیها، نگرشها و رفتارهای اجتماعی و فرهنگی در تهران»، 2320 نفر از شهروندان تهرانی را مورد مطالعه قرار داد. بر اساس نتایج این پژوهش، نظر شهروندان در خصوص معاشرت دختر و پسر قبل از ازدواج به شرح زیر بود: 7/77 درصد شهروندان مرد و زن بین 24-16 ساله با این نوع معاشرتها موافق، 4/20 درصد مخالف و 9/1 درصد پاسخی ندادهاند. در گروه سنی 34-25 ساله 09/73 درصد موافق، و 80/23 درصد مخالف بودهاند. در گروه سنی 35-44 ساله، 2/68 درصد موافق، 4/29 درصد مخالف و در نهایت در گروه سنی 55 سال به بالا، 67 درصد موافق و 4/30 درصد مخالف بودهاند. ارقام فوق نشان میدهند، با افزایش سن، میزان موافقت با روابط جوانان قبل از ازدواج کاهش مییابد. در پژوهش دیگری که توسط همان محقق در سطح ایران، تحت عنوان «بررسی آگاهیها، نگرشها و رفتارهای اجتماعی- فرهنگی در ایران در 1379» انجام گرفته است، نتایجی بسیار نزدیک به نتایج پژوهش پیشین به دست آمده است: در این پژوهش در کل میزان موافقت با معاشرت قبل از ازدواج رقم بالایی را نشان میدهد (6/68 درصد) که در این میان گروه سنی 24-16 سال بیشترین درصد را به خود اختصاص داده است(9/74 درصد). در این پژوهش نیز با افزایش سن میزان موافقت کاهش مییابد به صورتی که در گروههای سنی 55 سال به بالا، تنها 64/7 درصد موافقت خود را با معاشرت قبل از ازدواج ابراز داشتهاند. نتیجهگیری محقق فوقالذکر از این پژوهش آن است که در دهههای گذشته این نوع معاشرتها اساساً وجود نداشت و زن و شوهر در موارد زیاد تا قبل از ازدواج یکدیگر را نمیدیدند و از سویی دیگر اولاً ازدواج به معنای مشارکت متقابل زن و شوهر نبود، ثانیاً در ازدواجها اندیشة انسانها مورد توجه نبود. این مطالعه نشان داد که شرایط با گذشته بسیار فرق کرده است. آزادارمکی و دیگران (1379)،