چگونه توانستم دانش آموزانم را به درس قرآن و دین و معارف اسلامی علاقمند سازم؟

چكيده

در آموزش قرآن کریم، در هر مرحله‏ای، اعم از آموزش روخوانی و روان‏خوانی یا مفاهیم و مانند آن، باید سعی شود که علاقه دانش‏آموزان نسبت به درس و کلاس افزایش یابد و شور و شوقی برای این کار در آن‏ها به وجود آید.این اشتیاق با راه‏هایی که معلم در کلاس پیش می‏گیرد و روش‏هایی که به اجرا درمی‏آورد، باید زیادتر شود و تا پایان درس و کلاس باقی بماند.برای این کار، علاوه بر روش‏ها و مهارت‏هایی که در کتاب‏های روش‏ها، فنون و مهارت‏های تدریس نوشته شده است، گاه تجربه‏های یک معلم هم می‏تواند برای معلمان و دبیران دیگر کارساز و مشکل‏گشا باشد که در حد امکانات و توان، در کلاس خود آن‏ها را اجرا کنند. اينجانب در اقدام پژوهي حاضر تصميم بر اين گرفته ام كه دانش آموزان را به روخواني و مباحث قرآني علاقه مند سازم. اميد است كه پژوهش مذكور در جهت پيشبرد اهداف فرهنگي مذهبي آموزش و پرورش بتواند ثمر بخش باشد.

مقدمه

 در هنگام پرداختن به مباحث قرآني، شايسته است که ابتدا بدانيم ، خود قرآن درباره خود چه مي گويد؟ و يا خويشتن را چگونه معرفي مي کند؟ از اين رو، اولين نکته اي که قرآن در اين زمينه بدان اشاره مي نمايد آن است که ، اين کلمات و عبارات سخن خداست. نکته دوم آن که ، قرآن وظيفه خود را هدايت انسان ها و بيرون آوردن آنها از تاريکي ها به سوي نور مي داند. (مطهري ، 1371 : 33) آن جا که به صراحت مي فرمايد : « اين قرآن کتابي است که ما به تو فرستاديم تا مردم را به امر خدا از تاريکي ها به سوي نور رهنمون شوي.» (سوره ابراهيم/ 1) بر اين اساس ، آشنايي با قرآن نه تنها آشنايي با کلام خداست، که اين آشنايي ، شاهراه رهايي از تاريکي جهت رسيدن به نور و روشنایی ست. حال چنانچه طليعه آشنايي افراد با اين کتاب آسماني و ايجاد علاقه مندي به آن ، از همان دوران تحصيل همراه باشد ، پيدايش صفات عاليه در انسان ، بسيار سريع تر روی داده و دوام و بقاي آن نيز در روش و منش آنان بيش تر و پايدار تر خواهد بود. زيرا به فرموده ي حضرت علی(ع) ، یادگیری علم و دانش [ به ویژه علوم قرآنی ] در دوران کودکی ، هم چون ایجاد نقش بر روی سنگ است. (حیدری ابهری ،1387 : 40) با توجه به مطالب ياد شده ، آشکار مي گردد که نقش و جايگاه درس قرآن در تربيت دانش آموزان ، به چه ميزان داراي اهميت است. اما سؤال مهمي که مطرح مي باشد آن است که، چرا در برخي از مدارس ، دانش‌آموزان به درس قرآن بسيار علاقه مندند ! اما در برخي ديگر از مدارس ، چنین علاقه ای از خود نشان نمي دهند ؟ چرا در بعضي از آموزشگاه ها معلمان و مربيان در تدريس قرآن به دانش‌آموزان موفق اند؟ اما در بعضي ديگر از آموزشگاه ها، موفقيت چنداني در اين زمينه مشاهده نمي شود؟ به راستي دليل اين موفقيت ها و ناکامي ها چيست؟ و عوامل آن کدامند؟ به گواه برخي از پژوهشگران ، هم چون بني حسن (1385) که در تحقيقي ضمن بررسي علل مهجوريت قرآن در بعضي از مدارس قم ، به اين واقعيت تلخ اشاره دارد که هنوز، معلّمان در خصوص استفاده از روش هاي گوناگون به ويژه جنبه هاي هنري در آموزش قرآن، مهارت کافي را ندارند! هنوز در مدارس ، منابع مالي کافي به تهيه وسايل آموزشي و کمک آموزشي درس قرآن، اختصاص داده نمي شود! هنوز به آموزش قرآن ، توجه کافي نمي شود! هنوز هماهنگي لازم با خانواده ها در خصوص درس قرآن دانش‌آموزان صورت نمي گيرد و يا آموزش کافي در اين زمينه به آنان داده نمي شود ! و هنوز از سوي مديران و مسئولان در خصوص درس قرآن ، نظارت و پشتيباني لازم صورت نمي گيرد! (مجموعه مقالات منتخب فرهنگيان بسيجي ، 1386 : 91)