تعریف اتیسم :
اختلالی رشدی که مهارتهای کلامی و غیر کلامی ارتباطی و تعامل اجتماعی را به طور معنی داری تحت تاثیر خود قرار می دهد و اغلب پیش از سه سالگی علایم آن خود را نشان می دهد و عملکرد آموزشی کودک را نیز تحت تاثیر خود قرار می دهد. سایر ویژگیهای همراه با اتیسم عبارتند از وجود علایم و الگوهای حرکتی تکراری مقاومت در برابر تغییرات محیطی و یا تغییر در فعالیت های روزمره زندگی و واکنش های غیر طبیعی نسبت به تجارب حسی، مثلا حساسیت بیش از اندازه نسبت به صدا.
(DSM IV,ICD 10,ICF)
در DSM IV-TR اتیسم تحت طبقه ای به نام اختلالات نافذ رشد (PDD) قرارگرفته شده است.
PDD تحت عنوان طیف اختلالات مربوط به اتیسم ASD (Autism Spectrum Disorder)قرار گرفته شده است.
PDD= ASD
ASD تشخیص ها و طبقه بندی های زیر را در بر می گیرد:
اتیسم کلاسیک (اختلال اتیسم)
اختلالات نافذ رشد- تشخیص نیافته ( مجموعه ای از ویژگیها را شامل می شود که شبیه به اتیسم است اما به شدت اتیسم نیستند )
سندروم رت (اختلالی ارثی که دختران را تحت تاثیر خود قرار می دهد و علایم شدید عصب شناختی دارد و با حمله های صرعی همراه است که با افزایش سن اضافه می شود)
اختلال آسپرگر (اختلالی که ویژگیهای اتیسم را دارد اما توانمندی های زبانی فرد بدون آسیب باقی می ماند)
اختلالات غیر منسجم کودکی (بر کودکانی دلالت می کند که در بدو امر رشد طبیعی دارند و پس از مدتی دچار پس رفت می شوند، گفتار را از دست می دهند و ویژگیهای مشخص اتیسم را از خود نشان می دهند)