فهرست:
بيمه
بيمه چگونه به وجود آمد
بيمه هاي غير زندگي
ورود بیش از 40 شرکت بیمه خارجی به چین
بازار بیمه‌های خارجی پس از ورود به ايران
تاسيس بانك‌ها و بيمه‌هاي خارجي در بخش‌هاي توسعه يافته مناطق آزاد ممنوع شد





بيمه:
بعضي معتقدند كه بيمه از كلمه “بيما”، از زبان هندي گرفته شده است و برخي ديگر نظر داده‌اند كه بيمه از كلمه بيم (ترس) اخذ شده است و چنين استدلال مي‌كنند كه چون اولين بار روس‌ها از ايران امتياز بيمه گرفتند (امتيازنامه حمل و نقل تأسيس اداره بيمه در مملكت ايران در سال 1308 هجري قمري در زمان ناصر‌الدين شاه قاجار) و بعدها نيز دو شركت روسي به نام قفقاز مركوري و نادژدا در ايران مشغول فعاليت بيمه‌اي شدند.
برخي از مؤلفان نيز كلمه بيمه را يك واژه پارسي قديمي مي‌دانند و به استناد كتاب مسالك و ممالك، تأليف ابواسحق ابراهيم اصطخري، مي‌گويند كه بيمه نام شهري در ديار طبرستان و ديلم بوده است.
به هر حال ريشه لغوي بيمه هرچه باشد مفهوم و مكانيسم فني و تعاوني آن يكي است و آن عبارتست از مؤسسه يا صندوق مشتركي كه كارش سازمان دادن به تعاون افراد در معرض خطر از طريق جمع‌آوري وجوهي معين طبق موازين آماري به منظور مقابله يا عواقب خطرها.
قانون بيمه ايران (مصوب ارديبهشت ماه 1316 شمسي) بيمه را چنين تعريف مي‌كند:
“بيمه عقدي كه به موجب آن يك طرف تعهد مي‌كند در ازاي پرداخت وجه يا وجوهي، از طرف ديگر در صورت وقوع حادثه خسارت وارد بر او را جبران نموده يا وجه معيني بپردازد.
متعهد را بيمه‌گر و طرف تعهد را بيمه‌گذار و وجهي را كه بيمه‌گر به بيمه‌گذار مي‌پردازد حق بيمه و آنچه كه بيمه مي‌شود موضوع بيمه مي‌نامند.”
تعريف قانون بيمه بيشتر ناظر بر جنبه بيمه است و ماهيت تعاوني و مكانيسم فني بيمه را منعكس نمي‌كند.
قديمي‌ترين كتاب لغتي كه معرف لفظ بيمه مي‌باشد (فرهنگ نفيسي) اينطور تعريف مي‌كند:
“اطمينان در مقابل مخاطره‌اي كه محتمل‌الوقوع باشد.”