چکیده:

بررسی باستان‌شناسانه از ایران قدیم حکایت از قدمت دیرینه نمایش رقص در این سرزمین دارد. نقش‌های به دست آمده از سفال‌های زمان مادها، بیانگر رقص‌های گروهی است. درزمان هخامنشیان رقص‌های مذهبی و رزمی نیز مرسوم بوده است. در زمان اشکانیان استفاده از رقص توام با ماسک‌های روی صورت به همراه رقص‌های تفریحی مرسوم بوده است. در زمان ساسانیان، رقص به تدریج جنبه مذهبی خود را از دست داد و به صورت هنری از هنرهای زیبا درآمد. پس از اسلام نیز رقص‌ها به 3 دسته دینی- عرفانی، قهرمانی- پهلوانی و محلی تقسیم می‌شده است. رقص در یونان باستان نیز در ابتدا تقلیدی از سیرتکاملی و اجرام فلکی بوده است که به ستایش خدایان مطلق می‌پرداخته است. رقص‌های غیرمذهبی در یونان نیز به نوعی مشتق از رقص‌های مقدس بوده که به اعمال نیمه خدایان و پهلوانان می‌پرداخته است.همچنین در رقص‌های جنگاورانه و اساطیری یونانیان به رقص و عملیات ورزشی می‌پرداخته‌اند. نتایج تحقیق در مقایسه تاثیر نمایش رقص ایران بر یونان نشان می‌دهد که نمایش رقص در یونان در بسیاری از زمینه ها از جمله  استفاده از سروده‌های تند و مهیج، استفاده از ماسک بر صورت رقصنده، استفاده از مضامین اساطیری، پهلوانی و خدایی از نمایش رقص ایران پیروی کرده است.

واژه‌های کلیدی: نمایش رقص، ایران باستان، یونان باستان، اساطیری