بررسی جنگ کره

در جنگ كره احتمال بروز مشكلات لجستيكي مي رفت و از اين روي درسهاي لجستيكي فرا گرتفه شده از جنگ جهاني دوم در حل اين مشكلات به كار گرفته شدند. در ابتداي جنگ چند مشكل لجستيكي از چشم طرح ريزان دور مانده بود:
1- شبه جزيره كره پنج هزار مايل دريايي از آمريكا فاصله داشت.
2- در كره بنادر و سيستم ترابري زميني مناسبي وجود نداشت.
3- نيروهاي كمونيست اكثر مناطق صنعتي جنوب را تحت كنترل داشتند.
4- نيروهاي كره شمالي با وجود مهارت به جاي مانده از نيروهاي ژاپني به مهارت زيادي دسترسي داشتند. از سوي ديگر آنها با تجهيزات آمريكايي به جاي مانده از جنگ جهاني دوم نيز دسترسي داشتند و ارتش سرخ پوستان نيز جنگ افزارهاي روسي را در اختيار آنها قرار مي داد.
• تجهيزات ضروري نيروهاي آمريكايي در جزاير اقيانوسيه به جاي مانده بود.
• تنها در صورت ايجاد يك سيستم ترابري مناسب به شبه جزيره كره امكان استفاده از پايگاه هاي صنعتي ژاپن فيليپين و ساير كشور هاي اقيانوسيه مسير بود.
اكثر جاده هاي موجود در كره اصولا جاده نبودند وصرفاً معابري بودند كه خودروها از آنها تردد مي كردند اكثر اين معابر براي مدت طولاني غير قابل استفاده بودند و بار ترافيكي آنها نيز بالا بود. اين امر باعث شد تا ارتش آمريكا به ترابري انساني اتكا كند و با استفاده از باربر هاي كره اي آمادها و تجهيزات ضروري را حمل كند. از آنجايي كه اين سيستم به نيروي ماهيچه اي افراد متكي بود لازم بود تا افراد در طول مسير چندين بار استراحت كنند ويا افراد خسته با نيروهاي تازه تنفس تعويض شوند.
افراد براي اجتناب از گير افتادن در گل و لاي بيشتر ترجيح مي دادند تا بدون پوتين راه بورند. پا برهنه حركت كردن افراد در ميان گل و لاي نيز مكشلات پزشكي زيادي را براي آنها به وجود مي آورد.
باران به طور مداوم در ماه هاي بهار و تابستان (باران هاي موسمي) مي باريد و حاكي از شدت يافتن محيط پر گل و لاي منطقه بود. در طول زمستان نيز سرماي شديد باعث يخ زدن گل و لاي مي شد و تمام اين شرايط تداركات رساني به يگان هاي رزمي بسيار دشواري مي كرد.
پشه، مگس و حشرات موزي در طول بهار و تابستان به وفور يافت مي شد و اكثرا نيروها توسط اين حشرات گزيده مي شدند. اين امر نگراني هاي بهداشتي را افزايش داده بود. زيرا اين حشرات اكثراً ناقل بيماري هاي ويروسي بودند. تروريست هاي كره شمالي باعث اختلال سيستم توزيع لجستيك شده بودند. اين افراد از مردم كره جنوبي قابل تميز دادن نبودند. و اين خود باعث افزايش تلفات در مقابله باآنها مي شد. اين نيروها عمدتاً در پي پاتك زدن به كاروان ها، انهدام پل ها و زيرساختارها، پرتاب نارنجك از بلندي ها به نيروهاي آمريكايي و صد معبر كردن در مسير عبور خودروهاي نظامي و غيره بودند. تمام اين اقدامات موجب لجام گسيختگي و وقفه در سيستم توزيع شده بود. در اوايل جنگ نيروهاي سازمان ملل و ارتش كره جنوبي مهمات كمي در اختيار داشتند و آنها برنامه اي براي نداشتند. اما نيروهاي كره شمالي با برنامه وارد جنگ شده بودند و به خوبي به تانك ها و توپخانه شوروي دسترسي داشتند.
در طول جنگ كره، هشت ارتش مختلف با يك نوع سلاخ آمريكايي مي جنگيدند. تجهيزات به جاي مانده از جنگ جهاني دوم در جزاير اقيانوسيه خيلي زود سازماندهي شدند و در اختيار نيروهاي چند مليتي در كره جنوبي قرار گرفتند.
ژاپن در نزديك كره قرار داشت و به سرعت در حال پيشرفت صنعتي بود. تجهيزات اوراقي بلااستفاده به جا مانده از جنگ جهاني دوم خيلي سريع در ژاپن تعمير شدند. آمريكا از زمان پايان جنگ جهاني دوم پايگاه هاي نيروهاي هوايي، زميني و دريايي و تفنگداران دريايي يرا در اطراف ژاپن داير كرده بود. كارگران ژاپني ماهر، كاري و قابل دسترسي بودند. تسهيلات نصعتي غير نظامي با استفاده از ماشين آلات و رويه هاي مدرن در حال بزسازي بودند. بخش تجاري ژاپن كشتي هاي آمريكايي كه پس از جنگ جهاني دوم به آنها فورخته شده بود را به آمريكا پس داد و اين شناورها ناوگان اوليه نيروي دريايي آمريكا براي حمله به كره را شكل دادند. نيروهاي زخمي شده نيز از طريق هوا يا دريا به بيمارستان هاي ژاپن منتقل مي شدند.
تامين
دولت امريكا نگراني عميقي در خصوص امكان ايجاد نسنجيده توان نظامي براي حمايت از دولت كره جنوبي بود. خط مشي نظامي آمريكا حكم مي كرد تا قبل از فراخوان نيروهاي نظامي، تجهيزات مورد نياز آنها را فراهم شده باشد. نظر فرمانده كل نيروي زميني ارتش بر اين بود كه ابتدا بايد به سرعت اقلام آموزشي را تامين كرد و اقلام بالقوه رزمي مورد نياز را با كمي تاخير از بخش صنعتي تامين كرد. از اين رو در وحله اول اقلام ضروري تامين گرديدند.
تجهيزات، ادوات و تداركات بايد به سرعت تامين مي شدند و براي آغاز حمله هر چه سريعتر به كره و ژاپن منتقل مي شدند. براي مواجهه با آب و هوا بسيار سرد شبه جزيره كره در فصل زمستان لازم بود تا اقدامات سريع و عاجلي انجام شوند. زيرا آمريكا تا به حال اين حجم وسيع و گسترده از نيروهاي خود را در يك منطقه سردسير به كار نگرتفه بود. مهمات بايد به مقدار بسيار زيادي تامين مي گرديد و از سوي ديگر لازم بود تا پايانه هايي براي هواپمياهاي نيروي زميني، هوايي و دريايي ايجاد شوند.
آژانس هاي تامين با تنگناي زماني مواجه بودن و بايد خيلي سريع تمام اقلام مورد نياز نيروها را تامين و به منطقه ارسال مي كردند. كارشان لجستيك ارتش منابع آمادي جديدي را يافتند و توليد كنندگان صنعتي مجبور شدند تا محصولات مورد نياز آنها را در اولويت توليدات خود قرار دهند.
مشكلات ساختماني در كره به واسطه شرايط جوي متغير و شروع سريع جنگ افزايش يافت. همانگونه كه قبلا اشاره شد گل و لاي و هواي بسيار سرد مشكل اصلي همه نيروها بود. به علاوه كمبود مصالح ساختماني نيز فعاليت هاي ساختماني را مختل مي كرد و مهندسين نظامي قادر نبودن آنگونه كه بايد و شايد كار كنند.